Huzurla oturamadığım yemek masasındaki tabaklar sırayla kırıldı gözlerim önünde, sağa sola dağıldı parçalar. Kırıklar, kırgınlıklar.. Bakakaldım, tüm hayatımı baştan aşağı düşündüm. Ne yaşıyordum, ne ile sınanıyordum? Bulamadım. Gözlerimi mi kapattım gerçeklere, kulaklarımı mı ? Ne yaptım.

Ben, bu öfkeyi hak edecek ne yaptım.

Yalandan sevgiler, koca sorumluluklar, büyük istismarlar.

Ben, nasıl bu kadar korkaktım?

Kaç can yitirmeliyim özgürlüğüm için?

Hiç mi sevmedim,

kendimi.

Hiç mi öğrenemedim, mutluluğu.

Neden,

Neden benliğim,

Nedir bu ağlama telaşın, dağınıklığı toplama isteğin.

Ellerindeki kanlar doyurmadı mı susuzluğunu?

Ne istersin bu hayattan,

Sadece sözler.

Düşman,

ol 

ma 

Benliğime.

Cesaretini bul

Sev ya,

sevil,

yaşa.