Kalabalık bir odada, bir başımayım.
Sırtımda koca bir yük, kendime yer kalmamış.
Benliğim yerde, kuytu köşe bir yerde.
Ayaklar altında çiğnenmiş, küçüklüğüm.
Düşüyorum,
Düştükçe düşünüyorum.
Yardım etmek istiyorum,
Yardım isteyemiyorum.
Hüznün çivili ayakları altında eziliyorum.
Kanıyorum.
Hayır, sadece ağlıyorum.
Darağaçlarını suluyorum.
İlgiye aç hissettiğim için üzgün hissediyorum Sorun bende mi bilmiyorum sevilmediğimi hissediyorum. Bir şeyleri değiştiremiyorum. Herkese destek oluyorum ama söz konusu ben olunca kimseyi bulamıyorum etrafımda. Sanki koca bir tarlada tek başımayım. Çevremde ağaçlar var sadece. Etrafa bakınıp duruyorum. Yine tek başımayım
YanıtlaSil